Datome: "Fontecchio is de leider: met Melli en Pajola verdient Italië een podiumplaats."

Gigi Datome zit daar op de bank en kijkt naar het Italiaanse basketbalteam, met oog voor detail: een echte aanwinst voor een nationale ploeg die, na Letland te hebben verslagen in een vriendschappelijke wedstrijd in Triëst, gisteren naar Bologna is afgereisd om het donderdag in het PalaDozza op te nemen tegen Argentinië. Danilo Gallinari zou er ook bij kunnen zijn, mocht hij morgen de serie afsluiten met zijn Vaqueros de Bayamon en de Puerto Ricaanse titel winnen.

Aangezien u vandaag de dag de coördinator bent van de activiteiten van het nationale mannenelftal, kan ik zeggen dat u tot... gisteren nog op het parket stond met de jongens: hebben we het mis als we zeggen dat dit Italië anders is dan voorgaande jaren?

"Het technische niveau en de eenheid waren er vaak al, maar nu is er een atletisch vermogen en fysiek dat ik me vroeger niet meer kan herinneren. En toen kwamen alle jongens klaar en in goede vorm, en vanaf de eerste training gingen ze er helemaal voor."

De leider van de afgelopen jaren was altijd Gallinari: en nu?

"Als we het over punten hebben, is dat ongetwijfeld Fontecchio, maar er zijn verschillende manieren om een leider te zijn. Aanvoerder Melli en Pajola zijn ook leiders: drie sleutelspelers. Ik zeg dit niet om druk op hen uit te oefenen, maar omdat ze de gidsen zijn vanwege hun inzet en hun status als spelers. En ze zijn rolmodellen voor de jonge spelers die naar hen opkijken."

De term 'groep' wordt vaak te pas en te onpas gebruikt: functioneert dit Italië ook buiten het veld?

"Ja, maar het is niet de enige sleutel tot resultaat. Natuurlijk helpt het, want het trainingskamp is lang, maar ik zou ze niet buiten het veld met pizzaparty's hebben willen laten samenwerken als de situatie zo is. Zolang ze trainen en spelen alsof ze spelen, kunnen ze allemaal op hun kamer blijven. Uiteindelijk draait het allemaal om wat je op het veld doet, en dat is alles."

Is het jammer dat Sarr niet beschikbaar is?

"Ja. We beschouwen hem als 'on board' bij ons, maar we realiseerden ons dat de eisen van de universiteitswereld op dit moment (hij traint bij Duke, red.) niet strookten met ons schema. Spanje moest ook afstand doen van Baba Miller, die voor de Cincinnati Bearcats gaat spelen. Hoe dan ook, we wensen Dame het beste en hopen hem snel in een Azzurri-shirt te zien, als de schema's het toelaten."

Al jarenlang is het refrein hetzelfde: we hebben veel kleintjes, maar weinig lange, zware.

"Eigenlijk, als we kijken naar wedstrijden die alles of niets zijn, hebben we altijd te maken gehad met Valanciunas, Marjanovic en anderen. Dit jaar hebben we echter Diouf, een speler die we al jaren missen, en hij stelt ons in staat om Melli als een "4" te gebruiken, zodat hij niet uitgeput raakt onder de basket, waar hij moet strijden met grotere centers. En dan hebben we nog een hele reeks kleine en grote aanvallers die tussen hen kunnen wisselen. Wat kunnen we doen voor de grote mannen? We proberen ze te onderscheppen met de jeugdopleiding; het is een probleem dat we altijd al hebben gehad, zelfs in de jeugdteams. We volgen Suigo, een speler van 2,20 meter die niet in de Onder 18 speelde vanwege een duimblessure, en we hebben er vertrouwen in. Er worden vergelijkingen gemaakt met Spanje, maar daar is geen concurrentie van het volleybal, dat erg sterk is in onze selectie."

Verdient dit Italië een medaille op het EK?

"Waarom niet. Het is mijn droom, ik hoop het. Het is me als speelster niet gelukt, hoewel je met Frankrijk, Duitsland, Servië, Griekenland, Litouwen, Turkije, Spanje, Letland en Slovenië, hoe kun je er eentje buiten houden? Maar het is ook waar dat het doel is om erbij te zijn, klaar om de kans te grijpen, zoals de meisjes die brons wonnen."

Wat is je relatie met coach Pozzecco?

"Super, net als toen ik speelde. We bespreken alles en proberen elkaar op alle mogelijke manieren te helpen. Hij heeft me enorm geholpen bij de delicate overgang van de ene naar de andere kant van het hek. Hij heeft geweldig werk geleverd door de huidige sfeer te creëren; vandaag wil iedereen voor Italië spelen."

Zelfs tegen Letland kreeg Poz een technische fout...

"(Lacht) Maar alle coaches nemen die." Voorzitter Petrucci zei dat zij het laatste woord heeft over de Italiaanse coaches.

"Kijk, hij heeft me al gedegradeerd. Van de FIP-voorzitter die me vroeger zag, laat hij me nu alleen nog de coach kiezen. Grappen terzijde, ik ben tevreden met mijn huidige rol." Europees goud bij de Onder-20, brons bij de Onder-18: maar ja, veel jongens spelen niet of nauwelijks.

"Als ze geen plek vinden, is de medaille een doel op zich, ook al is winnen heel belangrijk en nuttig. Toen ik brons won met het U20-team, was ik de gelukkigste jongen ter wereld. Als bond streven we ernaar om zoveel mogelijk jongeren naar het nationale team te halen."

Waarom Thompson meenemen?

"Omdat hij een topspeler is, een geweldig tempo heeft en veel ervaring. Basketbal wordt tegenwoordig bepaald door degenen die de bal in handen hebben. In de tussentijd bedanken we hem en hebben we vertrouwen in zijn waarde."

"Ik heb het alleen over degenen die aanwezig zijn. Zelfs urenlang."